-
evren sesle yaratılmış olsaydı, yaşama bunun yazıya dökülmesi derdim. birine kader deseydim, diğerine kaza derdim. söz belki de bu yüzden önceden söylendi. her ne olursa olsun bu sözün dışında bir şey yazılamaz sanırım.
belki de sevdiceğim, seni benden ayıran bu beden, bu hava sütunu yoktur. belki sen de, ben de ayrı değilizdir. biz belki de aslında zaten hep beraberizdir.
baktığını güzel gören yarim. gördüklerin sende değil midir? sevmiyorum bu umutsuzluğunu güzel gözlüm. bakışları çirkin olanın kalbi de çirkin değil midir? bana güven. bize güven. benim taa en başından sana güvendiğim gibi. nasıl da güvendim sana. hatırlasana. -
biliyor musun gece.
yaşadığım şehre gelip, haberim bile olmadan defolup gitmişti ya.
hah.
bu ne kadar acıtır, bilmiyordu.
evet, geçmiş zaman kipi, ne olmuş. -
gece.
yine bana oyunlar oynuyorsun.
ne demek şimdi 02:34?
gece.
ayıp olmuyor mu?
neden bunu bana yapıyorsun?
istemiyorum.
zorlayamazsın. hele böyle vuruşlarla.
zorluyorsun. -
ölürüm de gitmem gece.
ölürüm de aramam.
ölürüm de sormam.
al canımı istersen.
neden? sadece neden?
bahanelerin kurşun askerler gibi. sen onların hareket ettiğini sanıyorsun. cıv cıv cıv. ne de güzel savaşıyorlar bak.
ben ise gülüyorum. savaştıran sen.
gece, neden bana sorular sordu, aptalca, o çiçek kokularının arasında, bir yaz vakti, tepesi açılmışken gökyüzünün, allah en büyüktür derken biri. duymak istedi söyleceğim yalanları. rahatlamak için. neden?
gece. kesirler gibiyim bu gecede de. kusurlu, eksik. yaptığını gören başkası yoksa yapılmamış hükmünde midir? hey başkası. başkası kaldıkça başkalarının da başkası olmaya devam edeceksin. sen kendine başkası dersen, onlar da derler. onları suçlayamazsın.
hey, gece. sana bir not yazacağım. bu, onun canını çok yakacak. biliyorum.
ona söyle gece. ona söyle. -
neden uyanırken sürekli konuşarak uyanıyorum gece?
neden bu hızlıca konuştuğum şeyler o anki gördüğüm rüyalarımla alakalı ve onları sözle çizer tarzda?
rüyamı sesle mi yaratıyorum yani?
konuşan beynim. yakalayan ben. ne oluyor gece? -
benlikler eşleştirildiğinde, neredeydin gece? sana da sabahı yazdılar değil mi? maviye kırmızıyı yazdıkları gibi. beraber gün oldunuz işte, fena mı? bir döngü, bir tam gün.
sonsuzluk 8 miş. biraz şekil değiştirmiş. yak ya gece, sonsuzluğu anlamak için sonlu olmak lazımmış. işte sen de bitiyorsun ya, sabah başlayacak biraz sonra, ölüm de bunun gibi işte.
gece. canım sıkkın. içim dargın. yoruldum.
aynada kendimi gördüm bugün. kendi gözlerimi. her aynaya baktığımda kendimi görmesem, ne güzel olurdu. yok ya gece, olur mu hiç beş kulak? aynaya niye bakar ki insan?
kelimeler, anlamsız olsa idi, hektuletw en ididyğib açytoplayvrsdineız. demek ki kelimelerin anlamı olmalı. kendimi yukarıdaki anlamsız kelimelere benzetiyorum. gözlerim yanıyor. zorlanıyor. uyku vaktim gelmiş.
iyi geceler gece. -
iyi ki sabah var gece. yoksa gece oluşunun ne anlamı kalırdı söyle. karanlığın bir örtü mü oldu üstümüze? yaptıklarımıza, hatalarımıza. uyursak unutur muyuz gece?
güneş doğmuş. güneş güzel bir isim. neden senin adını koymazlar çocuklarına? oysa gün doğsa da hep gece. -
anlamsız bir şey bu gece, anlamsız. sonsuz bölü sonsuz kadar anlamsız.
bir kelt şarkısı açtım arka planda. tıpkı bir id gibi ram de çalışıyor şimdi.
anlamsız. kelimeler gibi. bozuk mide içeriği gibi. -
tek başıma ölmeyi tercih ederim gece.
kralın köpeği o. -
sabaha neden sabah denildiğini bana öğrettiğin için teşekkür ederim sana gece. karanlığa, ayırmaya, siyaha, yokluğa, ölüme, ayrılığa, çokluğa teşekkürler. her şey zamanında güzel.
sabah olacak, biliyorum.